از كدوم نور ستاره, از كدوم عشق دوباره ,بنويسم كه بخوني؟
با صداي غم گرفته, با دل ماتم گرفته, از كدوم آدم و عالم
از كدوم رفيق و همدم, بنويسم كه بدوني؟
بهتره اصلا ندوني, بهتره اصلا نخوني
تو چقدر بايد بجنگي كه ميخواي زنده بمون
از سپيده خبري نيست , از ستاره اثري نيست
يه بيابون برهنه , هيچ كجا رهگذري نيست
آخر دنيا رسيده, صوراصرافيل دميده
فصل پايان محبت به دلم آتيش كشيده
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر