سه‌شنبه، بهمن ۲۹، ۱۳۸۱

يه مهموني .نه از اونهايي كه فكرش رو ميكني؛ نه . يه جور مهموني كه اصلا توكته من نميره . همه مثبت + ؛ با حرفهايي كه همه از سر اجباره ، بازم صحبت از مكه و ناودون طلا . ولي بعضي چيزهاش هم بد نبود.طولاني ترين صحبت من در سال هاي اخير با دختر عموي گرامي . جاي يه نفر رو خيلي خالي كردم .

هیچ نظری موجود نیست: