یکشنبه، دی ۲۸، ۱۳۸۲

آخر سر هم اين بهار ما خزون شد؛
ولي هنوز زمستون نشده.

ميگم نميدونم تو وجود من چي هست كه هر دختري كه با من دوست ميشه به يه سال نرسيده بختش باز ميشه. شايد اينم از فضايل پدرخونده باشه؛ ولي هر چي كه هست فرصت رو از دست نديد.
بشتابيد كه غفلت موجب پريشاني است.

هیچ نظری موجود نیست: