ماه روز شور نبودن شور

امروز دقیقا سه ماه شد . سه ماه از مرثیه تلخ جدایی

6 مهر 88

چراغ خاموش ، چراغ سوخته نیست

این بار من همه ی چراغ ها را خاموش میکنم ،
اگر روزی تاریکی خسته ات کرد روشن اش کن .

گلوگاه آینده

و کلام آخر اینکه در اين دنیا هيچ چیز بین آدمها تمام نخواهد شد . گلوگاه قلبشان روزی راهت را خواهد گرفت . حال به حس ی، کلامی یا نگاهی . در رابطه ی انسانها هیچ چیز قطعی نیست . روزی به این حرفم خواهی رسيد . پس تا آن روز این نوشته را داشته باش . شايد زمانی احتیاج به مرور کردنش داشته باشی .

آرزو و تمنا

امشب آرامم . خالی از هر چه تمنا . فقط تو را آرزو کردم .

19 رمضان برابر با شب نوزدهم شهریور و نهم برج 9 سال 2009 ؛

امشب جفت شش آوردم ، شاید بزرگترین هدیه تولدم را گرفته باشم .

شیرینی و تلخی

سالها قبل روزه ام را با آب نباتی می شکستی ، به بهانه ی  شرینی بوسه ایی .
امروز از تلخی غم رفتارت ، روزه ام را شکسته ام .
ثواب آنروز مال من ، گناه امروز مال تو

من و یار و آوار

وقتی که آفتاب کم جون این روزها همراه با باد خنک شهریور به صورتم میخوره ، یه همچین روزی تو یه پنج شنبه شهریوری که مال منه دلم شدیدا برات تنگ میشم . درست شب سالگرد مرگ فرهاد دلم برات تنگ میشه .

تو هم با من نبودی! آنکه ذات درد را، باید صدا باشد!

یاد افطاری های دو نفری ، شیان ، فرحزاد ، مفتح . عکسهایت را نه از کیف پولم بر میدارم ، نه از موبایلم پاک میکنم و نه از دوربین . تو هستی ، وجود داری و من روزی تو را مومن خواهم کرد .

می خواهم خرد کنم مثال " هرکه از دیده رود ، از دل برود " را .

و یا با من ، چنان همسفره شب ،

باید از جنس من و عشق و خدا باشد

تو هم مومن نبودی

بر گلیم ما و حتی ، در حریم ما ...

ولی تو یار بودی و هستی ، آوار این روزگار است که نمیگذارم بر سرم خراب شود .