یکشنبه، آبان ۲۹، ۱۳۸۴

نامه های من به چشمهایش

اين روزها پرم از يک احساس خوب . شيرين و گرم . چون آفتابي داغ در سوزي پاييزي .
دل در بهترين حالت يار را طلب ميکند . طلبي که نشانه اي ميبيند . فانوس دريايي من دوباره سوسو ميزند . دل مواج خود را با هيچ ساحلي طاق نميزنم . برف هميشه براي من نشان خوبي بوده .

هیچ نظری موجود نیست: