یکشنبه، آبان ۰۴، ۱۳۸۲

با اين ضرب ديدگي كه پام ديده فكر ميكنم بايد اين فصل دور اسكي رو خط بكشم.
ولي نه ؛ من آدمي نيستم كه بيخيال بشينم. از "هرمان ماير" كه بدتر نشدم.

...................................................................................................................



تا حالا شده به چيزي فكر نكنيد. يه جور نداشتن دغدقه فكري. آزار دهنده است. اين روزها بيشتر به كارخونه فكر ميكنم و به كاري كه تو شمال دارم. دلم براي أرين هم ميسوزه و براي خودم.

....................................................................................................................

ماه رمضون هم داره مياد و من اصلا منتظرش نيستم. فكر كنم امسال از اون سالهايي باشه كه بايد تحملش كنم.

هیچ نظری موجود نیست: